بیماری سرطان و فعالیت‌های ورزشی

پیش از هر چیز به افراد مبتلا به سرطان توصیه می‌شود برای آگاهی از ورزش‌هایی که در ایشان مناسب است با پزشک متخصص مشورت کنند و باید بدانند که بیماری و روند درمان آن باعث تحلیل رفتن بدن است و بنابراین فعالیت ورزشی را به آرامی آغاز کنند.

به‌وسیله درمان بیماری سرطان می‌تواند باعث ایجاد خستگی و یا ناخوشی در فرد شود. اما مقدار فعالیت ورزشی، بهتر از هیچ است و نقش فعالیت بدنی در بیماران سرطان می‌تواند بسیار مهم و پررنگ باشد. وقوع خستگی می‌تواند ناشی از تخریب گلبول‌های قرمز خون در مغزهای شیمی درمانی، اتروفی عضلانی و اختلال عملکرد میتوکندریایی باشد. بیماران تحت شیمی درمانی ممکن است دچار مشکلاتی در عملکرد فیزیولوژیکی نیز شوند. انجام تمرینات ورزشی در بیماران سرطانی می‌تواند مانع شکستن استخوان، آسیب ریوی و قلبی، کم‌خونی، کاهش خطر ابتلا به لخته شدن یا عدم تعادل الکترولیت‌ها، آسیب عصبی محیطی و عفونت باشد.

هدف از هر گونه برنامه تمرینی برای افراد مبتلا به سرطان باید به منظور افزایش عملکرد سیستم ایمنی و جلوگیری یا کاهش از دست دادن عضلات باشد. بنابراین برای اطمینان از اثر فیزیولوژیکی و مثبت ناشی از سرطان و شیمی‌درمانی است و بازگشت نهایی به ظرفیت عملکردی قبل از تشخیص بیماری باید هدف اصلی در روند بهبودی بیماران تحت درمان باشد. هدف فعالیت ورزشی باید حفظ قدرت و استقامت عضلانی برای انجام فعالیت‌های روزمره و زندگی روزانه، بهبود کیفیت زندگی و توانایی انجام فعالیت روزانه باشد. بسیاری از افراد نیازهای جسمانی و روانی بیشتری دارند و با تمرینات ورزشی می‌توانند به آن‌ها پاسخ دهند. همچنین تمرینات ورزشی باعث بهبود بی‌اشتهایی می‌شود و بیمارانی که تحت شیمی‌درمانی بوده‌اند و فعالیت ورزشی داشته‌اند، اغلب اندام بهتری را در این دوران برخوردار هستند.

معمولاً به دلیل جلوگیری از خطر شکستگی استخوان و از دست دادن عضلات، فعالیت‌های مقاومتی توصیه می‌شود. شدت فعالیت ورزشی مجوز داده‌شده باید 40 تا 65 درصد از حداکثر ضربان قلب و یا تنها اندکی بالاتر باشد. با توجه به نوع بیماری بیمار، تکرار و مدت زمان فعالیت، ورزش باید توسط پزشک متخصص توصیه شود. به دلیل موارد متفاوت در بیماران ممکن است شامل ضعف نوعی، ضعف عضلانی و بی‌حسی در اندام‌ها باشد و روند انجام فعالیت ورزشی باید توسط هر بیمار به تدریج به فرم دلخواه و یا حتی برنامه‌ای با وزنه و تجزیه با استفاده از تجهیزات متفاوت باشد. اگر تمرینات با وزنه تمرینی فشار بالا یا بیش از برنامه‌های روزانه به نظر برسد، باید آن را بر اساس مقیاس (RPE) یا میزان درک فشار (فشاری است که توسط انجام فشار کار انجام‌شده توسط فرد بیان می‌شود) از نمره 6 تا 14 بیان شود.

میزان درک فشار = RPE (rating of perceived exertion)